Rorate caeli de super et nubes pluant iustum
(Spuście rosę niebiosa
i obłoki niech wyleją sprawiedliwego)

„Adwent to świt. Adwent to daleki tłumny fryz pełen postaci i zdarzeń, nieczytelny i pozbawiony sensu, gdyby w Betlejem (…) nie narodziło się dziecko, któremu nadano imię Jezus, a którego matką była Maryja (… ) Adwent to pustynia, na której widać wyniosłą postać odzianą w skórę wielbłąda. Adwent to nasze życie. Adwent to liturgia. (…) Adwent to czas przychodzenia Tego, który jest zawsze, znajomy i nieznajomy”. Te piękne słowa napisał poeta i profesor Janusz Stanisław Pasierb w swojej książce pt. „Czas otwarty”, wydanej w 1992 r. 

W naszym Domu Fundacji Jana Pawła II Adwent to zawsze ogromne przeżycie: Msza święta ku czci Matki Bożej, zgaszone światła w kaplicy, paląca się świeczka, jako płomyk nadziei. Małe światełko w ciemności to Matka Zbawiciela, która uczy nas, jak mamy czekać na Boga, uczy nas miłości do Boga i do człowieka. Stypendystki i stypendyści Fundacji oraz mieszkańcy Domu gromadzą się każdego ranka na Mszy św. o 6.30, aby wziąć do ręki to światło i zaśpiewać „Rorate caeli…”, oddać hołd Matce Bożej i być o jeden dzień bliżej do przyjścia Mesjasza.

Po Mszy św. czeka w auli Domu Fundacji na wszystkich adwentowe śniadanie: pyszne bułeczki, wędliny, ciepła herbata i przyjemne towarzystwo. Taki poranek każdemu dodaje sił do dobrego przeżycia całego dnia.

Zachęcam wszystkich do udziału w Roratach, aby przygotować swoje serce na przyjście Jezusa Chrystusa. Szczególnie tych, którzy jeszcze ani razu nie znaleźli w sobie wystarczającej motywacji, aby wstać nieco wcześniej i zaśpiewać: Rorate caeli de super et nubes pluant iustum.

Ulyana Hirnyak